Curing compound
Definitie
Een chemisch middel dat wordt aangebracht op vers gestort beton om vochtverlies tijdens het uithardingsproces te minimaliseren, waardoor optimale sterkte en duurzaamheid worden bereikt.
Omschrijving
Curing compounds worden vaak gebruikt in de betonbouw om een gelijkmatig uithardingsproces te garanderen. Het middel vormt een dunne film op het betonoppervlak, waardoor verdamping van water wordt verminderd. Dit helpt scheurvorming en oppervlaktebeschadiging te voorkomen. Er zijn verschillende soorten curing compounds, zoals op basis van water, acryl of hars, afhankelijk van de toepassing en de omgeving. Ze worden vaak toegepast op vloeren, brugdekken en prefab betonconstructies.
Vergelijkbare termen
Nabehandelingsmiddel